Horse shoe reef, Surinamee

Horsehoe reef

Nadat we vanaf Dominica een aantal dagen gevaren hadden kwamen we bij een ‘hemels’ stukje van de wereld terecht. De eilandengroep the geradenes, bood ons een schitterend anker plekje nabij een prachtig snorkelrif horse shoe reef. We hebben hier de avond van het loslaten van het anker vervroegd kerst gevierd. De gehele bemanning en het  docententeam had voor ons een heerlijk kerstdiner in elkaar gezet. Iedereen had zijn mooiste kleding en hoogste hakken tevoorschijn getoverd en met veel smaak genoten van het eten en de gezelligheid. Op het einde was er nog een leuk extra’tje we hadden namelijk cadeaus vanuit Nederland wat een verassing!

 De volgende ochtend zijn we in alle vroegte met ons bijbootje gevaren naar het rif en hebben hier gesnorkeld tussen de nemo visjes en het prachtige koraal. Wat een geweldige ervaring!! ’S Middags hebben we op een nabij gelegen onbewoond eilandje 3 uur voor ons zelf gehad. Het was heerlijk om de ruimte om je heen te ervaren en tussen de palmbomen wit zand en helderblauwe water te genieten van de rust.

Na 2 geweldige dagen veel gezwommen, gesnorkeld en om ons heen gekeken te hebben haalde we ons anker weer op en begonnen we onze zeiltocht tegen de stroming in en met wind tegen naar Suriname. Hier zijn we wat zeezieken en golfen later via de Suriname rivier aangekomen in Paramaribo.

Suriname

Paramaribo

We hadden een jammer genoeg niet ‘prachtig’ plekje in Paramaribo. We lagen in een industriehaven met strenge beveiliging. Het voordeel was wel dat er prima gevoetbalt kon worden tussen alle opeengestapelde containers alleen dat hier de beveiliging niet erg blij mee was. Wat ook erg leuk was,was wegens ‘gevaar’ van rondvliegende voorwerpen we via busjes  met airco!!!! Telkens vanaf het haventerrein naar de uitgang werden vervoerd. Zelfs om 6 uur ’s ochtends toen we Paramaribo in gingen om de markt en de plaatselijke  trekpleister dingen te bekijken en natuurlijk te shoppen. Leuke t-shirtjes van 2 euro kon je natuurlijk niet laten hangen, en die slippers van 1 euro ook niet.  Verder hebben we ook nog heerlijk gegeten in de plaatselijk tentjes. De hitte was trouwens wel even wennen het was er nog een heel stuk warmer dan in Dominica we zaten natuurlijk nog dichter bij de evenaar!

De Surinaamse binnenlanden (Pikinsle)

Er was voor ons een mooi programma in petto. Via Paramaribo zijn we zo ver als het lukte het binnenland van Suriname ingereden. Na een rit van meer dan 3 uur stopte de weg abrupt en moesten we verder in grote bootjes (de speciale naam van de bootjes ben ik even vergeten) in deze bootjes hebben we nog 3 uur gezeten om uiteindelijk in het dropje Pikinsle aan te komen. Een dorpje gelegen in het midden van Suriname aan de Suriname rivier nabij het brokopondo meer. Onze gids Kitty had een bijzondere verblijfplaats in petto huisjes voor 8 personen met hangmatten zonder stroom met uitzicht op de rivier. Er was hier spraken van flinke luxe in Surinaamse termen.  Mede omdat er schoon (regen)drinkwater was en een toilet. Douchen en wassen deden we in de rivier. Na kennis gemaakt te hebben met onze verblijfplaats voor 2 weken. Zouden we de volgende dag als kennismaking met de bevolking een voetbaltoernooi hebben.

Het voetbaltoernooi was echt een bijzondere ervaring. Voor een slecht ontwikkelt dorpje midden in de rimboe  was het de eerste keer om zo’n grote groep blanken te zien en dan al helemaal van die jonge mensen die nogal wat lawaai produceren en er nogal opvallend uitzien. De manier waarop het gehele dorp ons ontving was erg uniek. Het was natuurlijk een anders onthaal dan in de toeristische plekjes maar ze praatte tenminste tegen ons. Alhoewel dit wel vaak vooral door de kwajongens; ‘Backara backara’ was wat; blanken blanken betekend.  Tijdens het voetbal toernooi verdween het gehele verschil en was het gewoon een goed potje voetbal. Wat wij dik verloren van alle gespierde aan de hitte gewende en gewoon veel sportievere en betere voetballers uit het dorp waarin wij verbleven.

Ik heb daarna tegen de vrouwen die eigenlijk nooit in het openbaar wedstrijden doen geslagbalt. Het was echt heel bijzonder om te zien hoe sportief de vrouwen waren en vooral wat voor snelheid en gespierd lichaam ze hebben. Later zou ik zien dat dit natuurlijk komt door het vele werken op het land, het huishouden en koken kwam.  Hierbij had ik alleen wel gewonnen, puur omdat we gelukkig gemixte teams hadden!

De dagen erna bestonden uit verschillende zelfgekozen activiteiten; helpen in de thuiszorg, helpen op de basisschooltjes, helpen bij de botenbouw of helpen in het plaatselijke museum. Ik heb op het plaatselijke basischooltje geholpen. Het was een erg zware taak, we moesten namelijk voor de klas staan!! Leraren kwamen soms gewoon niet opdagen werd ons vertelt, dus groep 7 zonder leraar was helemaal voor ons. We mochten ons uitleven. Nou ja, de leerlingen zouden zich vooral uitleven. Ze hebben hun energie kwijt gekunt. Zo was hun favoriete actie wegrennen met de deurklink terwijl wij nog in het lokaal zaten. Lachen gieren en brullen. Wat zorgen die Nederlanders toch voor een hoop lol.  Ik kwam met het idee om ze een lesje eigenverantwoording en zelfstandigheid bij te brengen.  Dat wil iedereen toch!? Het waren tenslotte leerlingen van de leeftijdscategorie 11 t/m 17. Dit omdat hun schoolsysteem gebaseerd op het overgaan naar de volgende klas wanneer je de eindtoets van het jaar had behaald. Het begon met dat ik op het bord geschreven had; waarom zitten jullie op school? De antwoorden waren verdeeld de meest gehoorde was; lekker eten, een enkeling zei: school is leuk en onze sterleerling zei: om te leren en dat ik later kan studeren!!! That’s my girl!! Mijn verdere ideeën voor het zelfstandigheid en eigen verantwoording bijbrengen heb ik maar geskipt. We zijn overgegaan op een strenger systeem. Degene die er doorheen praatte kreeg strafwerk tot mijn grote verdriet werkte dit wel, en hebben we ze zo wat staartdelingen en aardrijkskunde over Nederland bij kunnen brengen.  Eenmaal afgepeigerd na deze dag hebben  mijn sterleerlingen mijn blonde haar met veel precies binnen een seconde ingevlecht en ons teruggebracht naar onze verblijfplaats.

De daarna volgende dagen waren gevuld met verschillende kleine activiteiten en veel vrije tijd. Ik ben zo met een middag met een jongen die opgegroeid is in het binnenland maar nu studeert in Paramaribo een tocht over de Suriname rivier gemaakt in een lek klein kanootje naar zijn familie wonend in Botopasie. Het moment waarop ik zijn neefje zag plaste die in zijn  broek, volgens zijn moeder omdat die verliefd was. Nou dat was ik ook!!! Jeetje wat hebben ze daar toch mooie kindjes. De ontvangst in de houtenhutjes waarin ze wonen was in ieder geval geweldig. Het weinige eten wat ze daar hebben deelde ze met alle plezier en smaakte overheerlijk. Ook hadden ze een leguaan en papagaai als huisdier. Ja alles kan daar natuurlijk. Na kennis gemaakt te hebben met de hele familie en uitgebreid afscheid genomen te hebben vertrokken we weer naar onze kano om in het donker!! Langs alle uitstekende stenen door de droogte terug te gaan naar onze verblijfplaats. Ja onderweg, zijn we bijna omgeslagen en was het toch wel even duimendraaien.

Met de plaatselijke rasta’s gingen er telkens een aantal leerlingen mee het surinaamse bos in. We hebben echt geslapen midden in de rimboe!! Geslapen onder palmboombladeren, ons eten gemaakt op het vuur en gedronken uit de rivier. We waren echte bosindianen. Overdag hebben we geholpen op de kostgrondjes waar ze van alles op de extreem vruchtbaren grond verbouwen.  Hier deden ze alles met de hand  en ouderwets gereedschap dus het was nogal zwaar. Vooral omdat het zoooooo warm was.

Er zijn nog een heleboel verhalen die ik graag met jullie zou willen delen uit het prachtige Suriname.

Alleen staat mijn lichaam dat nu even niet toe. In de Surinaamse binnenlanden heb ik waarschijnlijk (dit wordt onderzocht) een bacterie opgelopen. Bij terugkomst uit het binnenland ben ik al even naar het ziekenhuis geweest omdat ik last van duizeligheid had erg slap was en moest braken. Hier kwam uit mijn bloed niks ernstigs uit, alleen ben ik om aan te sterken even aan het infuus gelegd. Me hierna vele malen beter voelend, ben ik nu toch 1,5 week verder niet de oude. Vandaar dat we in Curaçao ook even naar het ziekenhuis geweest zijn en alles nu uitgebreid gecheckt wordt. Waarschijnlijk zal alles zich snel oplossen met antibiotica. Maar moet er uitsluitsel zijn dat het niks anders is dan een bacterie. Nog even afwachten dus, maar ik word goed verzorgd en voel me al steeds beter!  No worry!!!

Hierdoor zal ik jullie z.s.m meer vertellen over Suriname, Curaçao en het prachtige Klein Curaçao wat we onlangs hebben bezocht.